Για ποια πατρίδα;

Του Δημήτρη Απότα
dimapotas@gmail.com
http://dimapotas.blogspot.com

Εδώ και πολύ καιρό η χώρα μας βρίσκεται σε μια γενική και πολυεπίπεδη κρίση. Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αν και κάποιοι αυτό θέλουν να προβάλουν, είναι και κοινωνική, πολιτική, ιδεολογική και ηθική κρίση. Η κρίση θεσμών έχει φτάσει σε υψηλότατο επίπεδο. Η απαξίωση της πολιτικής και κυρίως των πολιτικών, όχι άδικα, είναι στο ναδίρ. Η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην πολιτική ηγεσία ανύπαρκτη. Οι ιδεολογίες δεν μπορούν πλέον να συνεπάρουν τα πλήθη. Οι ηθικές αξίες καταρρακώθηκαν. Δεν υπάρχει ελπίδα και προοπτική, δεν υπάρχει το όραμα, η ιδέα που θα δώσει το έναυσμα, για να ανθίσει και πάλι το λουλούδι της ελπίδας.
Η Ελλάδα έχει περάσει και άλλοτε από δύσκολες καταστάσεις, πολέμους κατοχές, πείνα, εμφυλίους, χούντες, όμως ο Έλληνας πάντα ήταν εκεί με το χαμόγελο πρότασσε τα στήθη του γιατί είχε ένα όραμα μια ελπίδα, για ένα καλύτερο αύριο, για μια Ελλάδα κοινωνικής δικαιοσύνης.
Σήμερα, μάταια, ο Πρωθυπουργός ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί να περάσει το σύνθημα «να σώσουμε την πατρίδα»! γιατί με ένα πικρό χαμόγελο αναρωτιέται ο σκεπτόμενος πολίτης.
-Ποια πατρίδα;
Την πατρίδα των διεφθαρμένων πολιτικών, που κάποιοι ανερυθρίαστα ομολογούν ότι πήραν κάποιες δεκάδες χιλιάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, για τον προεκλογικό τους αγώνα, αλλά όταν φτάνουν να δώσουν λόγο στη δικαιοσύνη πέφτουν στα μαλακά; Και κάποιοι δεν θα φτάσουν ποτέ στη δικαιοσύνη γιατί το αδίκημα θα έχει παραγραφεί;
Την πατρίδα των πολιτικών του «μαζί τα φάγαμε» που ψάχνουν για συνένοχους;
Την πατρίδα των πολιτικών που διόρισαν ρουσφετολογικά υπεράριθμους υπαλλήλους, αλλά τώρα που φτάσαμε στο αδιέξοδο φταίνε οι υπάλληλοι που αμείβονται με υψηλούς μισθούς και χρεοκόπησαν το κράτος; Αλήθεια που ακούστηκε επιχειρηματίας να κατηγορεί τους υπαλλήλους ότι είναι υπεύθυνοι για τις υπεράριθμες προσλήψεις και τις υπερβολικές τους αμοιβές;
Την πατρίδα των πολιτικών που θεωρούν τους δημόσιους υπάλληλους «κοπρίτες» αλλά σπεύδουν να διορίσουν «κοπρίτες και κοπρίτισσες» τους γιους και τις κόρες τους; Φαντάζομαι νομότυπα! Είναι όμως ηθικό;
Την πατρίδα των πολιτικών, ιδιοκτητών off shore εταιρειών, που θεωρούν ότι «κάθε τι νόμιμο και ηθικό»;
Την πατρίδα των πολιτικών που δεν δίστασαν να εφαρμόσουν τα ανομολόγητα σχέδιά τους, τζογάροντας σε δομημένα ομόλογα με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων.
Την πατρίδα των πολιτικών, που ενώ έγιναν χιλιάδες Δημόσια έργα, «τα πήραν» μόνο από τη Siemens, για ένα μόνο έργο; Ήταν τόσο «ανόητοι» οι Γερμανοί να δωροδοκήσουν, αφού όλοι οι άλλοι έπαιρναν έργα χωρίς λάδωμα;
Την πατρίδα των κατεχόντων, που στο άκουσμα της πτώχευσης της Ελλάδας μας, έσπευσαν να βγάλουν σε μια νύχτα από τη χώρα πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ;
Την πατρίδα των «επιχειρηματιών» χωρίς επιχειρήσεις, που, με το αζημίωτο για τους ίδιους, γέμισαν με ημιτελείς κατασκευές, βιομηχανικές ζώνες φαντάσματα;
Την πατρίδα των διάφορων διεφθαρμένων που εκμεταλλευόμενοι την θέση τους, απομυζούν τον ιδρώτα του λαού, καθημερινά;
Την πατρίδα ντόπιων και διεθνών κερδοσκόπων που με τα «παπαγαλάκια τους» διαμορφώνουν κλίμα πτώχευσης, και κερδοσκοπούν ποντάροντας σ’ αυτό;
Αυτή η πατρίδα δεν αφορά την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού!
Ο Ελληνικός λαός διψά για δικαιοσύνη για κοινωνική συνοχή και για πατρίδα που θα αγκαλιάζει όλα τα παιδιά της και στις καλές ημέρες και στις δύσκολες!

Πιστεύω ότι ο κύριος Πρωθυπουργός είχε δίκιο, και ας τον κατηγορούν πολλοί για το αντίθετο, όταν έλεγε «λεφτά υπάρχουν»!
«Τα λεφτά υπάρχουν»! Αλλά οι υπεύθυνοι ψάχνουν σε λάθος μέρος!
Αντί λοιπόν να ψάχνουν τρόπους οι διάφοροι σοφοί για το πόσα θα περικόψουν οριζόντια ή κάθετα από τις συντάξεις και τους μισθούς, η λύση είναι να συστήσουν … μια επιτροπή.
Συστήνοντας αυτή την επιτροπή των σοφών και το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα θα ικανοποιηθεί αλλά και τα λεφτά για την εξυπηρέτηση του εθνικού χρέους θα βρεθούν, και η αξιοπιστία στους θεσμούς θα επανέλθει.
Έργο της επιτροπής των σοφών θα είναι η αξιολόγηση του πόθεν έσχες, όλων των πολιτικών που διετέλεσαν από το 1974 και μετά βουλευτές, υπουργοί, διοικητές, πρόεδροι, μέλη διοικητικών συμβουλίων δημόσιων οργανισμών, μέλη επιτροπών προμηθειών, νομαρχών, δημάρχων, περιφερειαρχών, δημοσίων υπαλλήλων, εργολάβων δημοσίων έργων, προμηθευτών του δημοσίου και όσων άλλων είχαν την ευθύνη για την διαχείριση δημόσιου χρήματος, και δημόσιας περιουσίας.
Εάν δικαιολογείται η σημερινή οικονομική τους κατάσταση από τις νόμιμες αμοιβές και τις όποιες νόμιμες προσαυξήσεις τότε μαζί με την εύφημη μνεία, να αποδοθούν στην κοινωνία «καθαροί».
Εάν όμως προκύψει ότι υπάρχουν υπερβολικές διαφορές από το νόμιμο τότε, όχι μόνο να πάνε φυλακή, δεν είναι το ζητούμενο, αλλά να επιστραφούν οι διαφορές στο δημόσιο.
Επειδή ο λαός πιστεύει πως, όλοι όσοι μπαίνουν στην πολιτικοί φτωχοί και άσημοι, βγαίνουν πλούσιοι και διάσημοι, είναι βέβαιο πως το μέγεθος της διαφοράς που θα προκύψει υπέρ του δημοσίου θα είναι πολύ μεγαλύτερο από τις όποιες περικοπές θα γίνουν στις συντάξεις και τους μισθούς.
Πολλοί θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν την πρόταση λαϊκισμό και έτσι θα ησυχάσει η συνείδησή τους.
Είναι όμως λαϊκισμός η απαίτηση του λαού για δικαιοσύνη;
Δεν είναι λαϊκισμός η διαφθορά; Η φοροδιαφυγή; Η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος; Ο αδικαιολόγητος πλουτισμός;
Πάλι τα συνήθη κορόιδα θα σώσουν την πατρίδα;