ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
Δημήτρης Απότας
μέλος ΠΑΣΟΚ Δημοτική Οργάνωση Αλεξανδρούπολης
Χαιρετίζω την συνέλευση και σας καλωσορίζω στον προσυνεδριακό διάλογο.
Σύντροφοι στο ΠΑΣΟΚ έχουμε μάθει να κάνουμε κριτική και πολύ καλά μάλιστα, όλοι έχουμε να πούμε κάτι, την άποψή μας για τα κακώς κείμενα στο Κόμμα, και όλοι λίγο πολύ έχουμε να υποδείξουμε κάποιον υπεύθυνο για την κακή κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η παράταξή μας.
Φυσικά αυτό είναι και το εύκολο κομμάτι της υπόθεσης.
Κανείς όμως δεν περιλαμβάνει και το δικό του κομμάτι ευθύνης στην κριτική του. Η λέξη ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ απουσιάζει από το λεξιλόγιό μας τα τελευταία χρόνια.
Ασφαλώς και το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης, ανήκει στους «επώνυμους» της παράταξης σε κάθε μεγάλο και μικρομεσαίο στέλεχος. Ανάλογη με την θέση που κατά καιρούς είχαν στην ιεραρχία του κόμματος, ή και στην διαχείριση των κυβερνητικών θέσεων.
Χωρίς λοιπόν να θέλω να «αθωώσω» κανέναν από αυτούς που διαχειρίστηκαν την κομματική και κυβερνητική εξουσία, έρχομαι ευθαρσώς να σημειώσω και την δική μου ευθύνη του απλού μέλους, την δική σου ευθύνη σύντροφε, την δική μας ευθύνη των απλών μελών που αφήσαμε, που επιτρέψαμε την διάλυση των οργανώσεων. Συνέπεια αυτού ήταν να μπορεί ο καθένας, χωρίς λογοδοσία, να κάνει προσωπικές πολιτικές, στήνοντας το προσωπικό του μαγαζί μέσα στο κόμμα.
Επιτρέψαμε να μας θεωρούν «δικούς» τους, γιατί στοιχηθήκαμε ο καθένας μας πίσω από τον Γιάννη τον Κώστα τον Γιώργο, το Βαγγέλη και όχι στο ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ που το χρησιμοποίησαν σαν όχημα για να εξασφαλίσουν προσωπικά πολιτικά … και όχι μόνο οφέλη.
Το ΠΑΣΟΚ που όταν το συμφέρον του βάδιζε μαζί με αυτό του κομματάρχη είχε καλώς, αν όχι, τόσο το χειρότερο για το ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτός έβγαινε με δικό του μπαϊράκι, και μετά επέστρεφε πίσω, και… «ούτε γάτα ούτε ζημιά».
Μόνο που η ζημιά είχε ήδη συμβεί, και ήταν οι βαθιές διαιρέσεις στη βάση και απογοήτευση στον κόσμο του.
Το ΠΑΣΟΚ που αντί για μια φωνή έβγαινε με δέκα αντιφατικές μεταξύ τους πολιτικές.
Να γιατί, σύντροφοι, δεν μπορέσαμε να κερδίσουμε τους νέους, να γιατί σύντροφοι χάσαμε τους αγρότες, τους εργάτες… τα ερείσματά μας.
Η οργάνωση (τοπική, δημοτική κ.τ.λ.) σαν ζωντανό κύτταρο σε κάθε μια μικρή κοινωνία μπορεί να αποτελέσει πάλι το εργαλείο που θα αντιστρέψει το πολιτικό κλίμα. Είναι το κύτταρο που θα επανασυνδέσει το κόμμα με την λαϊκή του βάση.
Είναι το όργανο όπου θα παράγεται πολιτική μετά από πολιτικό προβληματισμό και συζήτηση, και θα διαχέεται κάθετα και οριζόντια, από την κορυφή στην βάση και από τη βάση στην κοινωνία και αντίστροφα
Δεν μας χρειάζονται όμιλοι πολιτικού προβληματισμού γιατί έχουμε την κομματική οργάνωση, όπου ο όποιος προβληματισμός μπορεί να ανθίσει, χωρίς αποκλεισμούς και διαιρέσεις.
Αν προτιμάτε την μετονομάζουμε και σε «όμιλο».
Μόνο που αυτή τη φορά δεν πρέπει να την αφήσουμε σε «λίγους» αυτή τη φορά θα πρέπει να μετέχουμε μαζικά και να την φροντίζουμε καλύτερα και από τον εαυτό μας.
Δεν ζητώ να περιορίσουμε την σκέψη και την ελευθερία των απόψεων του καθένα μικρού μεσαίου και μεγάλου στελέχους.
Δεν ζητώ περικοπές στην ελεύθερη έκφραση.
Έχω την απαίτηση όμως από τα μέλη του ΠΑΣΟΚ τις ιδέες τους τις απόψεις τους την έκφρασή τους να την ασκούν στα όργανα του ΠΑΣΟΚ, στην οργάνωση, όπου θα γίνεται συζήτηση και θα λαμβάνονται δημοκρατικά οι αποφάσεις.
Έχω την απαίτηση από τα μέλη του ΠΑΣΟΚ να σέβονται τις αποφάσεις αυτές, ώστε η πολιτική γραμμή σε κάθε ζήτημα να είναι ενιαία, και τέτοια να βγαίνει στην κοινωνία.
Μόνο τότε θα αποκτήσουμε ξανά την χαμένη αξιοπιστία μας.
Μόνο τότε ο πολίτης θα μας δείξει ξανά την εμπιστοσύνη του.
Το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται Μεσσία για να σωθεί.
Ο Μεσσίας ...είμαστε όλοι εμείς.
