Δημόσια Διοίκηση – άρση μονιμότητας ή ανεξαρτητοποίηση;

Πικρές Αλήθειες. Του Απότα Δημήτρη (dimapotas@gmail.com)

1. Είναι αλήθεια ότι, η δημόσια διοίκηση αντί να είναι ένα εργαλείο ανάπτυξης και προόδου, αποτελεί τροχοπέδη και ανασταλτικό παράγοντα στην όποια προσπάθεια γίνεται για ανάπτυξη και πρόοδο.
2. Είναι αλήθεια ότι, η δημόσια διοίκηση αντί να εξυπηρετεί τον πολίτη, για χάρη του οποίου υπάρχει, έχει μεταβληθεί σε ένα βραδυκίνητο, και δύσκαμπτο οργανισμό καταταλαιπώρησής του.
3. Είναι αλήθεια ότι, η δημόσια διοίκηση χρησιμοποιήθηκε και κατά κόρον χρησιμοποιείται ως μηχανισμός στήριξης του κόμματος που βρίσκεται στη κυβέρνηση.
4. Είναι αλήθεια ότι χρησιμοποιήθηκε για αμφιβόλου αποτελέσματος πολιτικές καταπολέμησης της ανεργίας προκαλώντας, άλλα δυσεπίλυτα προβλήματα, όπως η διόγκωση του αριθμού των υπαλλήλων και η υπέρ του δέοντος αύξηση των δαπανών μισθοδοσίας.
5. Είναι αλήθεια ότι, όποια προσπάθεια γίνεται προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού προσκρούει σε παλαιοκομματικές και γραφειοκρατικές αντιλήψεις, όπως για παράδειγμα το ΑΣΕΠ, που υπονομεύεται με διάφορους τρόπους (συνέντευξη, κ.α.)
6. Είναι αλήθεια ότι, η επιμόρφωση των υπαλλήλων που είναι αναγκαία για μια σύγχρονη και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, δεν γίνεται βάσει των αναγκών της δημόσιας διοίκησης, και με στόχο τη βελτιστοποίηση των ικανοτήτων των υπαλλήλων αλλά με στόχο την απορρόφηση και μόνο κοινοτικών κονδυλίων.
7. Είναι αλήθεια επίσης ότι, δεν κυριαρχεί στη δημόσια διοίκηση η αξιοκρατία, αντί αυτής καλά κρατεί η πελατειακή αντίληψη περί προαγωγών και τοποθετήσεων.
8. Είναι αλήθεια ότι, υπάρχει ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας, οι διατάξεις του όμως είναι, ουσιαστικά, υπό αναστολή αφού εφαρμογή έχουν μόνο τότε που εξυπηρετούν τα με στενή έννοια πολιτικά (πελατειακά) συμφέροντα.
9. Είναι αλήθεια ότι, ο δημόσιος υπάλληλος που δεν είναι θαμώνας προθαλάμου πολιτικού, ή άλλου «κέντρου πίεσης» θεσμικού ή μη, δεν «βλέπει» προαγωγή, ή τοποθέτηση, σε θέση ανάλογη των προσόντων και των δεξιοτήτων του.
10. Είναι αλήθεια ότι, η ευθυνοφοβία, η δυσκαμψία και η απροθυμία εξυπηρέτησης είναι χαρακτηριστικά που συναντά ο πολίτης σε μεγάλο βαθμό, όταν έρχεται σε επαφή με τις δημόσιες υπηρεσίες.
11. Είναι αλήθεια ότι, η υπάρχουσα πελατειακή κατάσταση όπου «όλα παζαρεύονται», αποτελεί κατάλληλο περιβάλλον για να ευδοκιμήσουν η διαφθορά, και η αδιαφάνεια.
12. Είναι αλήθεια ότι, οι αμοιβές στο δημόσιο τομέα είναι σε μεγάλο βαθμό αρκετά μεγαλύτερες από αυτές του ιδιωτικού τομέα, όμως υπολείπονται κατά πολύ από αυτές των ευρωπαίων συναδέλφων τους, και αγγίζουν τα όρια της φτώχιας.
13. Είναι αλήθεια ότι, τελευταία επιχειρείται να «περάσει» στη κοινή γνώμη, πως η μόνη λύση, πανάκεια, στο πρόβλημα είναι η άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, προκαλώντας κλίμα αντιπαράθεσης μεταξύ των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
14. Είναι αλήθεια ότι, στη χώρα της «Πλατείας Κλαυθμώνος» δεν έχουν εκλείψει οι λόγοι, που ανάγκασαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο, να θεσπίσει την μονιμότητα των Δημοσίων υπαλλήλων, παρ’ όλο που πέρασε από τότε σχεδόν ένας αιώνας.
15. Είναι αλήθεια ότι, θέλουν να αυξήσουν την πελατεία των προθαλάμων των πολιτικών γραφείων τους, όπου επαίτες δημόσιοι υπάλληλοι θα προσέρχονται ικέτες στην μεγαλοψυχία τους.
16. Είναι αλήθεια ότι, ότι δεν έχουν την θέληση και το πολιτικό σθένος να δουν το πρόβλημα κατάματα, δεν θέλουν μια Ανεξάρτητη Δημόσια Διοίκηση, σύγχρονη ευέλικτη και αποτελεσματική, πραγματικό εργαλείο, ανάπτυξης και προόδου της χώρας, όπου η εκλεγμένη κυβέρνηση θα χαράσσει πολιτική, και η Ανεξάρτητη Δημόσια Διοίκηση θα την υλοποιεί.

Προσυνεδριακός Διάλογος

ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

Δημήτρης Απότας

μέλος ΠΑΣΟΚ Δημοτική Οργάνωση Αλεξανδρούπολης

(εισήγηση στην συνέλευση της Δημοτικής οργάνωσης Αλεξανδρούπολης 11-02-2008)

Χαιρετίζω την συνέλευση και σας καλωσορίζω στον προσυνεδριακό διάλογο.

Σύντροφοι στο ΠΑΣΟΚ έχουμε μάθει να κάνουμε κριτική και πολύ καλά μάλιστα, όλοι έχουμε να πούμε κάτι, την άποψή μας για τα κακώς κείμενα στο Κόμμα, και όλοι λίγο πολύ έχουμε να υποδείξουμε κάποιον υπεύθυνο για την κακή κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η παράταξή μας.

Φυσικά αυτό είναι και το εύκολο κομμάτι της υπόθεσης.

Κανείς όμως δεν περιλαμβάνει και το δικό του κομμάτι ευθύνης στην κριτική του. Η λέξη ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ απουσιάζει από το λεξιλόγιό μας τα τελευταία χρόνια.

Ασφαλώς και το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης, ανήκει στους «επώνυμους» της παράταξης σε κάθε μεγάλο και μικρομεσαίο στέλεχος. Ανάλογη με την θέση που κατά καιρούς είχαν στην ιεραρχία του κόμματος, ή και στην διαχείριση των κυβερνητικών θέσεων.

Χωρίς λοιπόν να θέλω να «αθωώσω» κανέναν από αυτούς που διαχειρίστηκαν την κομματική και κυβερνητική εξουσία, έρχομαι ευθαρσώς να σημειώσω και την δική μου ευθύνη του απλού μέλους, την δική σου ευθύνη σύντροφε, την δική μας ευθύνη των απλών μελών που αφήσαμε, που επιτρέψαμε την διάλυση των οργανώσεων. Συνέπεια αυτού ήταν να μπορεί ο καθένας, χωρίς λογοδοσία, να κάνει προσωπικές πολιτικές, στήνοντας το προσωπικό του μαγαζί μέσα στο κόμμα.

Επιτρέψαμε να μας θεωρούν «δικούς» τους, γιατί στοιχηθήκαμε ο καθένας μας πίσω από τον Γιάννη τον Κώστα τον Γιώργο, το Βαγγέλη και όχι στο ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ που το χρησιμοποίησαν σαν όχημα για να εξασφαλίσουν προσωπικά πολιτικά … και όχι μόνο οφέλη.

Το ΠΑΣΟΚ που όταν το συμφέρον του βάδιζε μαζί με αυτό του κομματάρχη είχε καλώς, αν όχι, τόσο το χειρότερο για το ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτός έβγαινε με δικό του μπαϊράκι, και μετά επέστρεφε πίσω, και… «ούτε γάτα ούτε ζημιά».

Μόνο που η ζημιά είχε ήδη συμβεί, και ήταν οι βαθιές διαιρέσεις στη βάση και απογοήτευση στον κόσμο του.

Το ΠΑΣΟΚ που αντί για μια φωνή έβγαινε με δέκα αντιφατικές μεταξύ τους πολιτικές.

Να γιατί, σύντροφοι, δεν μπορέσαμε να κερδίσουμε τους νέους, να γιατί σύντροφοι χάσαμε τους αγρότες, τους εργάτες… τα ερείσματά μας.

Η οργάνωση (τοπική, δημοτική κ.τ.λ.) σαν ζωντανό κύτταρο σε κάθε μια μικρή κοινωνία μπορεί να αποτελέσει πάλι το εργαλείο που θα αντιστρέψει το πολιτικό κλίμα. Είναι το κύτταρο που θα επανασυνδέσει το κόμμα με την λαϊκή του βάση.

Είναι το όργανο όπου θα παράγεται πολιτική μετά από πολιτικό προβληματισμό και συζήτηση, και θα διαχέεται κάθετα και οριζόντια, από την κορυφή στην βάση και από τη βάση στην κοινωνία και αντίστροφα

Δεν μας χρειάζονται όμιλοι πολιτικού προβληματισμού γιατί έχουμε την κομματική οργάνωση, όπου ο όποιος προβληματισμός μπορεί να ανθίσει, χωρίς αποκλεισμούς και διαιρέσεις.

Αν προτιμάτε την μετονομάζουμε και σε «όμιλο».

Μόνο που αυτή τη φορά δεν πρέπει να την αφήσουμε σε «λίγους» αυτή τη φορά θα πρέπει να μετέχουμε μαζικά και να την φροντίζουμε καλύτερα και από τον εαυτό μας.

Δεν ζητώ να περιορίσουμε την σκέψη και την ελευθερία των απόψεων του καθένα μικρού μεσαίου και μεγάλου στελέχους.

Δεν ζητώ περικοπές στην ελεύθερη έκφραση.

Έχω την απαίτηση όμως από τα μέλη του ΠΑΣΟΚ τις ιδέες τους τις απόψεις τους την έκφρασή τους να την ασκούν στα όργανα του ΠΑΣΟΚ, στην οργάνωση, όπου θα γίνεται συζήτηση και θα λαμβάνονται δημοκρατικά οι αποφάσεις.

Έχω την απαίτηση από τα μέλη του ΠΑΣΟΚ να σέβονται τις αποφάσεις αυτές, ώστε η πολιτική γραμμή σε κάθε ζήτημα να είναι ενιαία, και τέτοια να βγαίνει στην κοινωνία.

Μόνο τότε θα αποκτήσουμε ξανά την χαμένη αξιοπιστία μας.

Μόνο τότε ο πολίτης θα μας δείξει ξανά την εμπιστοσύνη του.

Το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται Μεσσία για να σωθεί.

Ο Μεσσίας ...είμαστε όλοι εμείς.

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ;

Χαράτσι στο «κατώφλι» της πόλης

Του Απότα Δημήτρη e-mail: dimapotas@gmail.com

Με αγανάκτηση και οργή ο λαός της Αλεξανδρούπολης βλέπει να περιφέρονται στα τοπικά κανάλια νεόκοποι πασάδες και να προσπαθούν, με σαρδόνιο χαμόγελο, να μας πείσουν πώς για το καλό μας, «άκουσον άκουσον», θα πρέπει να πληρώνουμε χαράτσι για χρήση χώρου, που βρίσκεται, στο «κατώφλι» της πόλης.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ιδιωτική εταιρεία ΟΛΑ είναι μια εταιρεία η οποία επένδυσε κάποια κεφάλαια και ότι σκοπός της είναι το κέρδος «παντί τρόπω», ακόμα και χαρατσώνοντας τους πολίτες αυτής της πόλης, αντί της μεγιστοποίησης της προσπάθειάς τους να εξεύρουν τους απαιτούμενους πόρους για την χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων του λιμανιού, το οποίο θα λειτουργήσει ως μοχλός ανάπτυξης της πόλης και όχι ως ένας ακόμα δυνάστης.

Ένας «δυνάστης» ο οποίος, αφού «κατέκτησε» τον χώρο φιλέτο, όλη την παραλία της πόλης, χαρατσώνει τον λαό της για να πληρωθούν οι παχυλοί μισθοί των αργόσχολων «πασάδων και των αυλικών τους».

Αν δεν κάνω λάθος ο αντικειμενικός λόγος της ύπαρξης ενός λιμανιού είναι η παροχή λιμενικών διευκολύνσεων σε εμπορικά πλοία τα οποία μεταφέρουν επιβάτες και εμπορεύματα και από αυτή την δραστηριότητα να προέρχονται τα έσοδα του οργανισμού. Από την μεγιστοποίηση των δραστηριοτήτων αυτών θα εξαρτηθεί αν θα είναι πόλος ανάπτυξης για την πόλη.

Δεν είναι δραστηριότητα παροχής λιμενικών διευκολύνσεων η επιβολή τέλους στάθμευσης σε αυτοκίνητα πολιτών της πόλης, που θέλουν να αφήσουν το αυτοκίνητό τους για να πάνε στην εργασία τους.

Με την τακτική αυτή, και μη επιτρέποντας την αξιοποίηση του χώρου αυτού από τους αρμόδιους θεσμοθετημένους φορείς, από πόλος ανάπτυξης της πόλης, γίνεται βρόγχος που πνίγει την πρόοδο αυτής της πόλης.

Πόλη και πολίτες, που στο κάτω- κάτω «εκχώρησαν» τα δικαιώματά τους, επί του αιγιαλού, σε μια επιχείρηση, που θα είχε ως απώτερο στόχο να είναι μοχλός ανάπτυξης για την ίδια την πόλη. Η επιχείρηση αυτή ούτε ήταν από κληρονομιά ούτε από εξαγορά κάτοχος αυτής της έκτασης ούτε βέβαια κατέβαλε εξ ιδίων κεφαλαίων τα έξοδα για την κατασκευή του λιμένος, τα οποία προήλθαν από το υστέρημα του ελληνικού λαού.

Άραγε κοστολόγησαν, οι πασάδες του ΟΛΑ, αποτίμησαν σε χρήμα την αξία της γης, που τους παραχωρήθηκε, και τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για τις εγκαταστάσεις, ώστε να τα αφαιρέσουν αναλογικά από τα τέλη στάθμευσης, που τα επιβάλλουν με το έτσι θέλω;

Άραγε, όταν με το σαρδόνιο χαμόγελο προσπαθούν να μας πείσουν, ότι το ποσό των 300 ευρώ ετησίως είναι ένα ευτελές ποσό το οποίο θα πρέπει αδιαμαρτύρητα να το καταβάλουμε, συλλογίστηκαν, πως για πολλούς από τους συμπολίτες μας, είναι το 50% του μηνιαίου μισθού τους; Σε αντίθεση, ως προς την μηνιαία αποζημίωση του προέδρου του αντιπροέδρου και των μεγαλοστελεχών του ΟΛΑ, που είναι ένα ελαχιστότατο κλάσμα;